)
من هنرمندم
فاطمه محمدصالحی
کودکان، فردای موفقی خواهند داشت اگر آرامش داشته باشند، بتوانند عصبانیت‌شان را به طور مثبت بروز دهند و حتی برای هر مشکلی، راه خلاقانه‌ای پیدا کنند. می‌خواهم از دوستی بچّه‌ها با «هنر» بگویم. امّا معنی آن، این نیست که فقط بچّه‌ها را باید به کلاس هنر برد. با کمک شما، خانه‌ی‌تان می‌تواند آموزشگاه خانگی شود و بچّه‌ها با یادگیری هنرهای گوناگون، اعتمادبه‌نفس پیدا کنند و این شعار دائم برای‌شان تکرار شود که: «تو هنرمندی.»
بچّه‌ها از دوسالگی می‌توانند تجربه‌های ساده‌ی کار با انواع رنگ را تجربه کنند؛ از شکل‌های کلی و ابزارهایی مثل رنگ‌انگشتی، پاستل تا هنرهایی مثل نمایش اجرا کردن، تزیین میوه‌هایی که خودش می‌خواهد بخورد و... . این مهم است که دست‌وَرزی کند تا انگشت‌هایش از رفتارهای اشتباه بی‌نیاز شود و تخلیه‌ی مثبت شود. شما استاد هنرش باشید. امّا چه‌طور؟
- با کمک مقداری آرد، نمک، روغن، کرم تارتار و رنگ خوراکی می‌توانید خمیربازی سالمی باهم درست کنید و کلی شکل بسازید.
- کودکِ هنرمند شما می‌تواند با چند بسته‌ی ارزان چوب‌بستنی، تمرین نجاری کند و وسایل ساده بسازد.
- برای کمک به تخلیه‌ی هیجانات کودک، باهم به رنگ‌آمیزی شکل‌ها بپردازید و با یاد دادن اشکال هندسی به او، مراحل تبدیل دایره، مثلث و... را به شکل‌های گوناگون ممکن کنید.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله