)
علی‌اصغر کاویانی
من و برادرم پارسا، به فکر درست کردن کاردستی برای کادوی روز معلم بودیم. به او گفتم: «دانش‌آموزان در روز دوازدهم اردیبهشت به معلّم‌شان هدیه می‌دهند.» بعد خاطره‌ی «روز معلم» پارسال را تعریف کردم که به من و هم‌کلاسی‌هایم خیلی خوش گذشت؛ چون آن روز جشن گرفتیم و خوراکی‌های خوش‌مزه خوردیم.
امروز من و پارسا و مامان به بازار رفتیم تا برای خانم‌معلّم هدیه بخریم. آن‌جا پر از وسایل جورواجور بود. وارد فروشگاه مانتوها و روسری‌های ایرانی و خارجی شدیم. رنگ لباس‌ها خیلی قشنگ بود. پارسا گفت: «بهتر است برای خانم‌معلّم شما پارچه بخریم تا مامان برای او لباس بدوزد.»
مامان گفت: «چه فکر خوبی!»
به مغازه‌ی پارچه‌فروشی رفتیم. آن‌جا هم پر از پارچه‌های خوش‌رنگ بود. فروشنده، جنس‌های ایرانی و خارجی را به ما نشان داد. خیلی با هم فرق نداشتند. مامان گفت: «اجناس ایرانی بخریم.»
فروشنده گفت: «پارچه‌های خارجی بسیار عالی هستند.»
مامان گفت: «پارچه‌های ایرانی هم خیلی زیبا و عالی هستند.»
مامان چند متر پارچه‌ی مانتویی ایرانی خرید و به خانه رفتیم.
فردا صبح مامان به مدرسه‌ی ما آمد تا اندازه‌ی خانم‌معلّم را بگیرد. راستی! یادم رفت بگویم که مامانم خیّاطِ خوبی است. او بیش‌ترِ لباس‌های‌مان را خودش می‌دوزد.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله