دوست کوچک بلوط‌ ها

تهمینه حدادی

هر کشوری درخت‌ها،  جنگل‌ها، حیوان‌ها و میوه‌هایی دارد که کشورهای دیگر آن‌ها را ندارند. آن‌ها نباید از بین بروند. به نظر تو باید چه کار کنیم؟

خب به نظر من، بهترین راه این است که اوّل آن‌ها را بشناسیم.

تو چند حیوان ایرانی را می‌شناسی؟ این ماه قرار است درباره‌ی یکی از آن‌ها با هم صحبت کنیم: سنجاب ایرانی.

این یک سنجاب ایرانی است. او در رشته‌کوه زاگرس زندگی می‌کند. (می‌توانی روی نقشه‌ی ایران، محل زندگی‌اش را پیدا کنی؟)

غذای سنجاب ایرانی «بلوط» است. او تابستان‌ها یک عالمه بلوط را در دل زمین خاک می‌کند؛ امّا چون خیلی فراموش‌کار است، وقتی زمستان شد تنها چندتای آن‌ها را پیدا می‌کند.

شاید بپرسی سنجاب ایرانی چه فرقی با بقیّه‌ی سنجاب‌ها دارد؟ خُب، دُم این سنجاب قرمز است. سینه و شکمش زرد است و موهای پشتش طوسی. در دست‌هایش چهارتا ناخن بلند و در پاهایش پنج‌تا ناخن تیز دارد.

حتماً همیشه از خودت می‌پرسی: چرا دُم سنجاب، بلند و پشمالوست؟ خُب سنجاب‌ها وقتی از این درخت به آن درخت می‌پرند، از دُم‌های‌شان کمک می‌گیرند.

بچّه‌های سنجاب در فصل بهار به دنیا می‌آیند.

این روزها اتّفاق‌های بدی می‌افتد. آدم‌بزرگ‌ها، درخت‌های بلوط را قطع می‌کنند. وقتی درخت بلوط نباشد سنجاب‌ها جایی برای زندگی و غذایی برای خوردن ندارند؛ آن‌وقت هیچ سنجابی هم نیست که بلوط‌هایش را زیر خاک قایم کند و با فراموش کردن ‌آن‌ها، به سبز شدن یک درخت جدید کمک کند.