اسم من چیه؟

دوست ابرها

مهدی خسروی

وقتی از پنجره نگاه کنی، مرا می‌بینی.

وقتی سرت را بالا می‌گیری، مرا می‌بینی.

روزها، رنگ من آبی و شب‌ها، رنگ من سیاه است.

روزها، خورشید را بغلم می‌کنم تا همه‌جا را روشن کند.

شب‌ها، ماه و ستاره‌ها را می‌آورم تا قشنگ بشوم.

ابرها با من دوست هستند. من به همه‌ی آن‌ها جا می‌دهم. آن‌ها هم گاهی به روی زمین، برف و باران می‌ریزند.

خورشید و باران، روی من رنگین‌کمان نقّاشی می‌کنند.

پرنده‌ها هم دل‌شان می‌خواهد پیش من پرواز کنند.

من بالای زمین هستم.

تو هم وقتی مرا نقّاشی می‌کنی، برای من خورشید و پرنده می‌کشی.

حالا بگو اسم من چیه؟

آفرین! اسم من «آسمان» است.

خدای مهربان، من را آفریده است و در کتاب قرآن هم اسم مرا آورده است.

اسم من در قرآن «سَماء» است. اسم من چند بار در کتاب قرآن آمده است.

حالا این آیه را برایت می‌خوانم تا اسم من را بشنوی: «وَ السَّماءِ وَ ما بَناها».