ب کوچولو (ص 18 و 19) | ||
![]() | ||
ب کوچولو محمدرضا شمس یک ب کوچولو بود. اسمش بغلی بود. هر کس را میدید، میگفت: «بغل بغل! اَتَل و مَتَل!» و میپرید بغلش. یک روز ز را دید و گفت: «بغل بغل! اَتَل و مَتَل!» و پرید بغلش. بز شد و رفت توی دشت و صحرا. این وَر بدو، آن وَر بدو. بالا بدو، پایین بدو. یهو یک گرگ جلویش سبز شد. گرگ گفت: «الآن میخورمت!» و دنبالش کرد. بز گفت: «نمیتونی.» و فرار کرد. این بدو، آن بدو. بالا بدو، پایین بدو. رسیدند به دوتا ک. ب پرید وسطشان و گفت: «بغل بغل! اَتَل و مَتَل!» و شد کبک و پرواز کرد. رفت آن بالا بالاها. گرگ سرش را بالا کرد و هی اَلَکی زوزه کشید. آنقدر زوزه کشید که خسته شد! ب کوچولو دلش سوخت. پرید بغل ش، شد شب. به گرگ گفت: «بسّه دیگه! شب شد. خسته شدی، بگیر بخواب!» گرگ خوابید. ب کوچولو هم برایش لالایی خواند. | ||
آمار تعداد مشاهده: 114 |
||
|
![]() | ![]() |
![]() | ![]() |
بیشتر |